Ανακοίνωση

Θέμα: Έναρξη εαρινής σεζόν προβολών της Τρίτης

Αγαπητές/οί συνάδελφοι χαίρετε!

1. Να χαίρεστε: αυτό είναι κατόρθωμα σήμερα, αλλά και πάντα. Η χαρά βρίσκεται στο άκρο ενός αγώνα κι αν αρχίσω να μιλώ για το δικό μου μάλλον γνωρίζω που καταλήγει η ιστορία… Αν όμως μου δινόταν η ευκαιρία να μιλήσω για τον αγώνα κάποιου ανθρώπου, νομίζω αυτός θα ήταν ο Μοχάντας Γκάντι, τη μεγαλύτερη κατά την άποψή μου προσωπικότητα του 20ου αι. Ας εξηγηθώ:

Ανοίγοντας τον εαρινό κύκλο προβολών της Τρίτης, θα επικεντρωθούμε σε θέματα πολιτικής και τέχνης. Ξεκινάμε με το πολυβραβευμένο αριστούργημα της έβδομης τέχνης «Γκάντι» του 1982 σκηνοθετημένο από τον Ρίτσαρντ Ατένμπορω

Κατά το τρέχον εξάμηνο στην εμβάθυνση Παραστατική Αρχαιολογία-Αντίγραφο ΙΙ, αναλύουμε από το Σανσκριτικό Κώδικα Σίλπα, τη Σάντακα, τους έξι πανάρχαιους κανόνες της ζωγραφικής τέχνης, όπως μας τους παραδίδει ο Αμπανιντρανάθ Ταγκόρ, σε μετάφραση του 1932 από τον Τζούλιο Καΐμη. Στο τελευταίο μάλιστα μάθημα είχαμε τη χαρά και την τιμή να συμμετέχει στο μάθημα και ο κ. Μάνος Στεφανίδης, η παρουσία του οποίου όπως διαπιστώσατε ήταν πολυτιμότατη προσφέροντας μας την πολυεπίπεδη εμπειρία του. Πιάνουμε το νήμα δηλαδή από τις απαρχές του ινδοευρωπαϊκού πολιτισμού, παρακολουθώντας πώς επιβιώνουν αυτές μέχρι των ημερών μας. Αδιαμφισβήτητης αξίας παρακαταθήκες που μας συνέχουν ακόμη, έστω και ανεπίγνωστα.

Ο πρώτος σταθμός εγκατάστασης της ινδοευρωπαϊκής φυλής είναι η Ινδία, καθιερώνοντας το σύστημα κοινωνικής κατάτμησης Βράχνα στους υποταχθέντες γηγενείς πληθυσμούς. Το κοινωνικό μείγμα που προέκυψε επιβιώνει μέχρι των ημερών μας. Τόσο αρχαίο είναι αυτό που συμβαίνει στην Ινδία. Είναι ένας αντίστοιχος αρχαίος λαός μ’ εμάς, ασύγκριτου όμως πληθυσμιακού μεγέθους, που παρά τον τεράστιο αριθμό τους υπέστηκαν, όπως γνωρίζετε, την βρετανική αποικιοκρατία ελεγχόμενοι από πολύ μικρό αριθμό στρατιωτικής ισχύος. Κι όμως κατόρθωσαν να ανατρέψουν το status quo των Βρετανών ακριβώς τη στιγμή του απόγειου της δύναμής τους. Πώς κατόρθωσαν παρόμοια ιστορική παραδοξότητα; Η απάντηση περιέχει προεξάρχουσα μορφή αυτή του Μαχάτμα (μεγαλόκαρδου) Γκάντι, προσφώνηση που αποδίδεται στον νομπελίστα Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ (ξάδελφου του Αμπανιντρανάθ).

«Οι μελλόντικές γενιές» έλεγε ο Άλμπερτ Αΐνστάιν, «δύσκολα θα πιστέψουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος περπάτησε πάνω στη γη». Και δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος θα πρόσθετα. Αρκεί να θυμηθούμε τον Παύλο των εθνών…ας πούμε. «Είμαι ένας κακάσχημος, ξυπόλητος», έτσι προσδιόριζε τον εαυτό του ο Γκάντι. Ποιο ήταν το «μυστικό» της επιτυχίας που προσέφερε στο λαό της Ινδίας; O Ατένμπορω παρακολουθεί τη ζωή του από τη Νότια Αφρική μέχρι και το θάνατό του και μας τη μεταφέρει με αριστουργηματική επική αφήγηση. Σε κάθε περίπτωση γνωρίζουμε κι από τη δική μας παράδοση πως «αν δεν δώσεις αίμα, δεν λαμβάνεις πνεύμα». Κι ο Γκάντι τα ‘δωσε και τα πήρε και τα δύο, μέχρι και την ίδια του τη ζωή. Στο χέρι μας είναι να μετρήσουμε το τι πήραμε εμείς απ’ αυτόν. Καλό είναι να τον μάθουμε. Νομίζω πως σήμερα στον τόπο μας –και όχι μόνο- θα ήταν επωφελές πολύ.

2. Να γράψω κι αυτό: Κάθε Τρίτη η Σχολή θα παραμένει υπ’ευθύνη μου ανοικτή μέχρι τις 23:20. Το λεωφορείο για τη πόλη θα φεύγει από τη Σχολή στις 23:30 ακριβώς. Λόγω της στενότητας αυτής του χρόνου, αναλόγως θα συντομευθεί και ο χρόνος της συζήτησης της ταινίας εντός της Σχολής. Σε κάθε περίπτωση, καιρός της χαράς και της αναγέννησης! Ανοιξιατεύει!

Καλή και πάλι αρχή το λοιπόν.
Ραντεβού την Τρίτη το βράδυ στις 20:30.

Δημοσθένης Αβραμίδης