Μυστικό: μία πληροφορία που πρέπει ή θέλουμε να παραμείνει κρυφή, να μην ανακοινωθεί σε άλλους.   Όμως αν ειπωθεί, αν πάψει να είναι μυστική χάνει τη βαρύτητά της,  γίνεται πιο ανάλαφρη. Πώς μπορεί κανείς όμως με μια κουβέντα που μάλλον τώρα πια είναι ένα μήνυμα γραπτό να δώσει λίγο έστω από το πέπλο-σεντόνι  των σκέψεων και συναισθημάτων που τυλίγουν ένα μυστικό; Κι αυτά που μοιραζόμαστε  είναι τα «άπλυτα» ή τα «πλυμένα» τελικά ;

« η ιδιωτική ζωή δεν απαιτεί πλέον να είναι ιδιωτική και δεν είναι πια αυτό που ήταν γιατί κανένα μυστικό δεν την προστατεύει» ( Μίλαν  Κούντερα, Ο πέπλος ).

Αρχίσαμε με ένα κομμάτι καλοπλυμένο πανί που να μην χωράει στον ουρανό. Απλωμένο τυραννεί  τον άνεμο που άνετος κατηφορίζει από τον Βαρνούντα και τα βάθη της μικρής χαράδρας ,καθώς ξεχύνεται πάνω από τον Σακουλέβα ποταμό που ξεπλένει σταθερά την ιστορία. Ορκισμένη ιστορία: Πλυμένα και αραδιασμένα σεντόνια, κουρέλια, σώματα πάνινα υποστασιοποιούνται πάνω σε τεντωμένα σχοινιά μιας στεγνής μπουγάδας  στο Γιάζι  μπροστά από το σπίτι του Στέργιου Σαπουντζή, μετεωρούμενα πάνω από τον ποταμό Σακουλέβα της Φλώρινας. Πρόκειται για μια εικαστική εγκατάσταση που διερευνά ζητήματα γύρω από την ικανότητα μας να φανερώνουμε, να κρύβουμε τα ειπωμένα και τα ανείπωτα, τα λεκιασμένα και τα ξεπλυμένα λίγο πριν θεωρηθούν καθαρά. Μια  απόδοση ιδιωτικών στοιχείων σε κοινή χρήση και η αντίστροφη διαδικασία υποκείμενης ενσωμάτωσης δημόσιων στοιχείων έχει ξεκινήσει. Το αντικείμενο γίνεται  συντελεστής του περάσματος από το ιδιωτικό στο δημόσιο, από το τοπικό στο συνολικό. Που πάει ο λεκές μετά το πλύσιμο;

Η εξάπλωση του κυβερνοχώρου αντιπροσωπεύει αναμφίβολα την πιο πρόσφατη από τις αναδύσεις πληροφοριών που παράγουν συλλογική νοημοσύνη.

Πότε οι προσωπικές στιγμές φανερώνονται καθαρές και ατόφιες, πότε μπαίνουν σε έναν διάλογο απρόσωπων γεγονότων;  Είναι μια ανοιχτή μετάβαση από την προσωπική στην συλλογική μνήμη; Είναι ενα μοίρασμα ή είναι αυτό που μένει μετά το «πλύσιμο» ώστε να φανούν μόνο τα όμορφα και «καλοπλυμένα»;  Ένας μετασχηματισμός πληροφοριών κάνει τα κοινωνικά δίκτυα να επενεργούν στην καινούργια συλλογική μνήμη. Φανερώνουμε  τα αφανέρωτα και διεκδικούμε μια θέση  στα  συλλογικά συμβάντα του διαδικτύου.  Ο μετασχηματισμός των πλυμένων πληροφοριών σε δράσεις, κατασκευάζονται  η μια με βάση την άλλη, συμβάλλοντας ώστε να ιδρυθεί μια ιστορικότητα, μια πολυπλοκότητα μη αντιστρέψιμη. Αν γίνει αυτό κατανοητό οι πληροφορίες διαχέονται στις συλλογικότητες που θα τα θέσουν σε κυκλοφορία. Ο Σακουλέβας ρέει σαν ηλεκτρονικός ποταμός, ο οποίος θέτει επί σκηνής έναν τόπο όπου επάλληλα πεδία σεντονιών, ρούχων έχουν πλυθεί, έχουν κυλήσει μέσα στα ρηχά νερά  του ως κοινόχρηστες μνήμες, κοινοτικά υπερκείμενα  και εκτίθενται για να ιδιοποιηθούν και να συγκροτήσουν νοήμονες συλλογικότητες.

Στο πλυντήριο του διαδικτυακού Σακουλέβα,  η απομακρυσμένη από τον τόπο  πλυμένη πληροφορία, χαρίζεται  ως αντικείμενο. Το αντικείμενο αποτοπικοποιημένο γίνεται, συντελεστής του αμοιβαίου περάσματος από το ιδιωτικό στο δημόσιο και από το τοπικό στο συνολικό. Η εικαστική εγκατάσταση της μπουγάδας στο Σακουλέβα ποταμό, στο Γιάζι  προσδοκά να επαναφέρει μνήμες νοικοκυροσύνης, να δείξει τους τρόπους που οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τα μυστικά τους, πως εξιλεώνουν την προσωπική τους αλήθεια στο κοινό και πως δεν ντρέπονται να βγάλουν τα καθαρά τους στη φόρα.

Η εγκατάσταση βασίστηκε σε μια  αρχική ιδέα του Μάκη Σουμπάση.  Αλληλεπιδραστής / gestalter ο Χάρης Κοντοσφύρης. Καλλιτέχνης υλοποίησης η  Μαρί Θεοφίλου.

Ευχαριστούμε τους Ελένη Σαριλικιώτη, Θωμά Ζωγράφο, Μάγδα Χριστοπούλου, Αργύρη Ρήμο, Τραϊανό Φιλίππου και τους Αντιδημάρχους, Πολιτισμού Άκη Καραγκοζίδη και  Τεχνικών έργων  Μιχάλη Καρακόλη για την συμβολή τους στο όλο εγχείρημα.

Αύγουστος Καλλιτεχνών-Φλώρινα

Ημερομηνίες έκθεσης: 18-24 Αυγούστου 2014

Πλούσιο Φωτογραφικό υλικό στους  Φλώρους εικαστικούς