Το  ζωντανό είναι πάντα μοναδικό. Δυό άνθρωποι -δυό θάμνοι έστω- όμοιοι θα ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Κι αν κάποιος προσπαθούσε να εξαλείψει με βία κάθε ιδιαιτερότητα, κάθε διαφορετικότητα,  από τη ζωή απλά θα την στραγγάλιζε.[1]

Το παραπάνω απόσπασμα του Βασίλι Γκροσμαν αναδεικνύει το πώς η ιδιαιτερότητα αποτελεί την ουσία του ανθρωπισμού. Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο Ζωή και Πεπρωμένο που είναι μια τοιχογραφία εποχής της περιόδου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, με επίκεντρο την Πολιορκία του Στάλινγκαντ. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του 20^ου αιώνα.

H στέπα έχει ένα ακόμη αναλλοίωτο χαρακτηριστικό: μέρα και νύχτα, καλοκαίρι και χειμώνα, με άσχημο ή καλό καιρό, μιλά για την ελευθερία. Αν κάποιος έχει χάσει την ελευθερία του, η στέπα θα του το θυμίσει…[2]

Θα μπορούσε να πει κανείς το ίδιο και για τις Πρέσπες

[1] Γκρόσμαν Βασίλι, Ζωή και Πεπρωμένο, μετάφραση Γιώργος Μπλιάνας, Εκδόσεις Γκοβόστη, 2013, 23-24

[2] Ibid, 336

12. Κατεύθυνση επιστολή 13η εβδομάδα χειμερινού 2015-16