Το Εργαστήριο διερευνά τη δόμηση του εικαστικού λεξιλογίου του παραστατικού φαινόμενου. Με κύριους εκφραστές το σκηνικό και το κοστούμι η έρευνα αποσκοπεί στην ανάλυση και σύνθεση όλων των επιμέρους στοιχείων που ορίζουν το εικαστικό – αισθητικό πλαίσιο της παράστασης. Καλλιεργείται η συστηματική μελέτη της σύγχρονης και πολύπλοκης αντιμετώπισης του σχεδιασμού σκηνογραφικών προτάσεων συγκεκριμένου θεατρικού έργου για δεδομένο θεατρικό χώρο. Μέσα στα πλαίσια αυτά διερευνώνται οι μέθοδοι προσέγγισης, ερμηνείας και μεταγραφής του νοήματος με εικαστικούς όρους, η ανάπτυξη μεθοδολογίας και οργάνωσης κάθε προσέγγισης καθώς και ο τρόπος υλοποίησής τους. Περιοχές μελέτης που εξετάζονται ιδιαίτερα είναι η σχέση του χώρου με το σώμα, η σχέση του χώρου με το χρόνο και η σχέση της εικόνας με το νόημα.
Παράλληλα μελετάται η ανατομία της σκηνής όπως αυτή εκφράζεται στις βασικές τυπολογίες της και η εξέλιξη του σκηνικού και ευρύτερα θεατρικού χώρου από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας μέσω διαλέξεων και παρουσιάσεων. Δίνεται επίσης έμφαση στην κατανόηση και εξοικείωση των φοιτητών με στοιχεία του παραστατικού φαινόμενου όπως η σκηνοθεσία, ο φωτισμός, η σκηνοτεχνική και η μελέτη των δυναμικών σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των στοιχείων αυτών και της σκηνογραφικής πρακτικής. Πέραν της εργαστηριακής δραστηριότητας το μάθημα εμπλουτίζεται και με εξω-εργαστηριακές δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνουν επισκέψεις σε θεατρικούς χώρους και εργαστήρια σκηνογραφίας, ξεναγήσεις από εξειδικευμένο θεατρικό προσωπικό, καθώς και παρακολουθήσεις παραστάσεων.