Οι εικόνες είναι, εκτός από απεικονίσεις, πολυσήμαντα οπτικά κείμενα που εμπεριέχουν μηνύματα. Αυτά τα μηνύματα αποκτούν ένα χαρακτήρα που κάποιοι μπορεί να τον θεωρήσουν επικίνδυνο ή απειλητικό. Τότε, συχνά εκδηλώνονται τόσο εναντίον του καλλιτέχνη, όσο και εναντίον της εικόνας που έχει δημιουργήσει μορφές βίας. Το διεθνές παράδειγμα και η Ιστορία έχουν να επιδείξουν μορφές βίας, που εκδηλώνονται πολλές φορές, με θεαματικούς και καταστρεπτικούς για τον καλλιτέχνη και το έργο του τρόπους: δολοφονίες, φυλακίσεις, καταστροφή των έργων, εμπρησμός των εκθεσιακών χώρων είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων. Η αποτροπή αυτής της βίας αποτελεί πολλές φορές το πρόσχημα (ή την αιτία), εξαιτίας της οποίας η εξουσία (εκτελεστική, νομοθετική) επιβάλλει λογοκριτικές πρακτικές ως μια μορφή αποτροπής της εκδήλωσης βίας.

Στη διάλεξη θα παρουσιαστεί μια έκδοση που καταγράφει λογοκριμένες εικόνες από το 1949 και μετά καθώς και οι αιτίες που ενεργοποίησαν την έκδοση αυτή.