Το εργαστηριακό μάθημα στοχεύει στην εμβάθυνση σε τεχνικές και τεχνοτροπίες που έχουν ασκηθεί στην παραγωγή έργων τέχνης από την αρχαιότητα, πρωτοχριστιανική, βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο και σε όλα τα υποστρώματα (φορητά, τοιχογραφίες, επιδαπέδια). Κάθε φορά επιλέγεται ένα είδος τεχνικής ζωγραφικής ή ψηφιδωτού (εγκαυστική, αυγοτέμπερα, ελαιογραφία, νωπογραφία, secco, έμμεση-άμεση ψηφοθέτηση) και αναλόγως του επιλεγμένου έργου περιλαμβάνει εφαρμογές: προετοιμασίας επιφανειών (κονιάματα, επιχρίσματα, αδρανή υλικά, κόλλες), τύπου και μορφής χρυσώματος, χρωστικών-πιγμέντων, βερνικιών, κοκ. Η άσκηση αποσκοπεί στην εκμάθηση παραγωγής αντιγράφων έργων τέχνης για την αξιοποίηση τεχνικών και τεχνοτροπιών στην προσωπική καλλιτεχνική εργασία όπως και για εφαρμογές στην αγορά εργασίας. Αναλόγως των απαιτήσεων του έργου, προσφέρεται από ένα μέχρι και τρία εξάμηνα.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Το εργαστηριακό μάθημα στοχεύει στην εξειδίκευση του φοιτητή μέσω της εκμάθησης και εφαρμογής στην πράξη, όλων των απαραίτητων τεχνικών που σχετίζονται με το αντικείμενο, από την προετοιμασία των επιφανειών ―τεχνικές επιμετάλλωσης (χρυσώματα) χρωστικές και φορείς, βερνίκια σε φορητά και επιτοίχια υποστρώματα ζωγραφικής― έτσι ώστε να καταστεί ένας εξειδικευμένος επαγγελματίας, με αυτοπεποίθηση στην αγορά εργασίας, αξιοποιώντας τις τεχνικές εκεί αλλά και στην προσωπική δημιουργία. Πέραν των τεχνικών γνώσεων δίνεται έμφαση επίσης στην κατανόηση και εφαρμογή της πολυδιάστατης μορφοπλαστικής γλώσσας στη διαχρονία του εκκλησιαστικού γεγονότος.

Βιβλιογραφία

D. Thompson, Οι τεχνικές και τα υλικά της μεσαιωνικής ζωγραφικής, Αθήνα: Αρμός, 1996.
Ι. Ν. Μαρκοζάνης, Η “Ερμηνεία της ζωγραφικής” του Διονυσίου εκ Φουρνά και η δυτική τεχνολογική παράδοση του μεσαίωνα, Αθήνα: Αρμός, 2017.