Για την Theresa Chong

Μιλώντας με την Τερέζα, συνοδοιπόρο εδώ και 25 χρόνια από τα χρόνια της Νέας Υόρκης μας δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσουμε με μια σπουδαία καλλιτέχνη που διαπραγματεύεται την εικαστική επιφάνεια ως ένα πρόσχημα εικαστικού διαλογισμού. Ο χώρος σχηματίζεται με στίγματα που παραμένουν παρόντα είτε πρόκειται να δημιουργήσουν μεγάλες επιφάνειες όπου συχνά υπάρχει η μεταξοτυπική αποτύπωση είτε πρόκειται πρόκειται για τα μικρά εκείνα σχέδια που δημιουργούν ενότητες χώρου αμυδρές και αδρές ταυτόχρονα. Η πιο ουσιαστική στιγμή ίσως της συζήτησης ήταν όταν είπε ότι βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου στο κέντρο εκείνου όπου όλα συμβαίνουν τώρα και το ερώτημα που τίθεται είναι τι σημαίνει το να κάνει αφηρημένη ζωγραφική. Και αυτό το οποίο σημαίνει να κάνει αφηρημένη ζωγραφική δεν είναι παρά η ανακάλυψη του βιώματος. Αν και δεν φαίνεται να το παραδέχεται τα έργα της έχουν μια έντονη απω-ανατολίτικη ατμόσφαιρα. Λέει ότι τα ονομάζει από τα εξάγραμμα του i-ching όχι ως απευθείας επίδραση, ή πληροφορία, αλλά ως τον τρόπο που το βίωσε ο John Cage στα έργα τους. Είτε όμως ως απευθείας επίδραση είτε ως το δάνειο εκείνο από την μουσική του ποιητή της σιωπής τα έργα τηςTheresa Chong αποτελούν διαρκείς υπομνήσεις του πως η βιωματική μνήμη της καταγωγής εμμένει ακόμη στον κοσμοπολιτισμό της Μεγαλούπολης. Δεν είναι τυχαίο που κάποια στιγμή συμμετείχε στην έκθεση From Johns to Chong στο Μουσείο Whitney. Εκεί συναντήθηκαν οι δυο καταγωγές.