Συμμετέχουν οι φοιτητές/τριες:

”Πραγματικότητα”

Ορέστης Δημόπουλος, Γιάννης Ηλίας , Χρήστος Ιωαννίδης, Στέλλα Μαρία Κατσαμπέκη, Χρήστος Κυριτόπουλος – Νίνας, Βαρβάρα Μυστίλογλου, Δημοσθένης Τζανάκος
“Η αφήγηση του ονείρου”

Ναταλία Ηρειώτη – Γκεμπιάου, Άννα Μαρία Θεοδώρογλου, Πάρις Ιωάννου, Γιώτα Περδικάρη, ,Ηλίας Ράμμος , Αλέξανδρος Τσαντίδης, Ευγένιος Χασιώτης

Στο κείμενο επιμέλειας (μεταξύ άλλων) ο Θωμάς Ζωγράφος αναφέρει:

“Στο ερώτημα που μας απασχολεί εδώ, η ουσιαστική σκέψη, εκδηλώνεται μέσα από τη σκέψη πάνω στον όρο πραγματικότητα. Το ερώτημα σαφώς δεν αφήνει έξω από τα όριά του και την πραγματικότητα του έργου τέχνης, το ίδιο το έργο τέχνης, αλλά και την ίδια την τέχνη. Υπάρχει μια πραγματικότητα που να αντιστοιχεί στο έργο τέχνης και πια είναι αυτή;
Τι σημαίνει η λέξη πραγματικότητα; Τι εννοούμε ως πραγματικότητα;
Αν για κάποιους από εμάς ισχύει μια προσκόλληση στον πραγματισμό, ή το ρεαλισμό, υπάρχει μια πρόχειρη απάντηση. Εκείνη που θεωρεί πως η πραγματικότητα αποτελείται από πράγματα. Η απάντηση δε αυτή, είναι καθόλα λογική. Ήδη όμως από το πρόχειρο της απάντησης, έχει εισχωρήσει στη σκέψη μας η έννοια και η λέξη πράγμα, καθώς και η ίδια η πραγματικότητα, που ως λέξη και έννοια τουλάχιστον παράγεται από τη λέξη πράγμα.

[….]

Ήδη όμως οι σκέψεις για την πραγματικότητα μας έφεραν προς στιγμή κοντά στην έννοια του ονείρου. Πραγματικότητα και όνειρο, στον καθημερινό λόγο, συνηθέστερα φανερώνουν αντίθεση. Υπάρχει αιτία τόπου που διαφοροποιεί τις δύο έννοιες, καθώς πολύ πρόχειρα αντιλαμβανόμαστε τον τόπο του πραγματικού ξένο προς αυτόν του ονείρου.

Όμως για μια σκέψη που επιμένει, θα απομακρύνονταν γρήγορα από αυτήν την εύκολη θέαση και θα αναζητούσε μια ουσιαστικότερη σχέση ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Έτσι προβάλλουν ξανά τα ερωτήματα που μόλις πριν πλησιάσαμε. Όμως δεν πρέπει να αποφύγουμε τον κόπο και την πρόκληση του προκύπτοντος ερωτήματος. Ο εικοστός αιώνας ήταν εκείνος ο οποίος συνέβαλλε – μέσα από τη σκέψη και το έργο πολλών σημαντικών επιστημόνων και καλλιτεχνών – στην αναγκαιότητα κατανόησης του ονείρου. Ειδικά ο χώρος των Τεχνών γονιμοποιείται στον υπέρτατο βαθμό από τη φύση και το χαρακτήρα του ονείρου. Κινήματα όπως ο υπερρεαλισμός – και όχι μόνο – στήριξαν τη δράση και το έργο τους με απόλυτο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε τρόπο, πάνω στην έννοια του ονείρου. Το όνειρο καθορίζει το πρότυπο της ποιητικής, της θεατρικής, της κινηματογραφικής, και της εικαστικής γραφής. Επιτρέπει και επιβάλλει την σύζευξη και την ανάγνωση πολλαπλών νοημάτων. Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να παραβλέψουμε την κύρια αιτία όλων αυτών των αναζητήσεων που δεν είναι άλλη από τον κορυφαίο επιστήμονα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος υποστήριξε πως τα όνειρα είναι ένα άλλο μέρος της συμπεριφοράς μας, έκφραση ασυνείδητων επιθυμιών, καθώς και ο μηχανισμός επικοινωνίας συνειδητού και ασυνείδητου […]

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Κειμενο επιμέλειας Θωμά Ζωγράφου