Τα έργα αυτά αποτελούν τμήμα μιας ενότητας με κεντρικό προβληματισμό τη λειτουργία του μυστικού και την εικαστική του απόδοση.

Πρόκειται καταρχήν για μια σειρά από ακουαρέλλες σε χειροποίητο ημιδιαφανές χαρτί, δημιουργώντας ένα παιχνίδι μεταξύ της διαφάνειας, του φανερού και του κρυμμένου.Τα χρώματα είναι ουδέτερα, σιωπηλά ή μάλλον σαν ψίθυρος, ενώ η ημιδιαφανής ή λευκή επιφάνεια μετέχει σαν στοιχείο ανάμειξης.Ακουαρέλλες προσώπων που φέρουν μυστικά ή είναι οι ίδιοι “μυστικά” .Δύο πύρινες σφαιρικές μορφές συνυπάρχουν με το πλήθος. Στήθος που τρέφει, κοιλιά ή μήτρα που εμπεριέχει τους ανθρώπους με τα μυστικά τους.Ο ομφάλιος λώρος έχει κοπεί όμως το μυστικό συνεχίζει να μεταφέρεται

Μια κηλίδα που ρέει εμφανίζεται σε όλα τα έργα, Μια κηλίδα που παραπέμπει σε τελετές μύησης, σε κηλίδες αρχής της ζωής ή και του θανάτου. Είναι η κηλίδα που μένει στη μνήμη, που ξεχνιέται σα μυστικό, που μετατρέπεται σε σφραγίδα, που όμως ταυτόχρονα ρέει αναζητώντας “λύσεις”.