Σκοπός του μαθήματος είναι η εξοικείωση των φοιτητών/τριών με τους όρους που διαμορφώνουν τη νεότερη ελληνική τέχνη, καθώς και με τις εκδηλώσεις της από το 18ο έως και τα τέλη του 19ου αιώνα. Παρουσιάζεται η Επτανησιακή τέχνη, οι εκδηλώσεις της λαϊκής τέχνης και η προσπάθεια για τη δημιουργία θεσμών που θα υποστηρίξουν την ακαδημαϊκή τέχνη μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη «Σχολή του Μονάχου» και στη διαμόρφωση ακαδημαϊκού ύφους στο έργο των ελλήνων καλλιτεχνών. Επίσης παρουσιάζεται το έργο των καλλιτεχνών που έρχονται σε επαφή με τα ευρωπαϊκά καλλιτεχνικά ρεύματα που εισάγουν νέους τρόπους στην απόδοση του ορατού (ιμπρεσιονισμός, μετιμπρεσιονιστικές τάσεις) και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την υιοθέτηση των μοντερνιστικών κινημάτων. Αξιολόγηση του μαθήματος με γραπτές εξετάσεις.

Βιβλιογραφία

Κωτίδης, Α. (1995). Ελληνική Τέχνη. Ζωγραφική του 19ου αιώνα. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.

Λυδάκης, Σ. (1976). Η Ιστορία της Νεοελληνικής Ζωγραφικής. Αθήνα: Μέλισσα.

Μυκονιάτης, Η. (1996). Ελληνική Τέχνη. Νεοελληνική Γλυπτική. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.

Παπανικολάου, Μ. (2005). Η Ελληνική Τέχνη του 18ου και 19ου αιώνα. Θεσσαλονίκη: Βάνιας.