Στα πλαίσια της Πτυχιακής μου εργασίας, με υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Χάρη Κοντοσφύρη προέκυψε στο να φιλοτεχνήσω έργα που η θεματική τους αφορά παραλλαγές του προσώπου μου ενσωματώνοντάς το στις αυτοπροσωπογραφίες και στις μορφές αγίων που έχουν φιλοτεχνήσει διάσημοι ζωγράφοι.
Στην εργασία αυτή έχω αλλάξει πολλές ταυτότητες, για να καταλήξω τελικά να αναζητώ μια δικιά μου , ανάμεσα στους πιο διάσημους ζωγράφους όλων των εποχών « ζητιανεύοντας» τη δόξα τους.

Αναζητώντας την ταυτότητα μου στον καμβά ως « ο Εικαστικός Κωνσταντίνος Μήτσος» δημιούργησα ένα «εικονικό φανταστικό μουσείο». Πρόκειται για ένα μουσείο που αποτελεί το σχολείο μου στην «κλεπτομανία» πολλών μεταγενέστερων και σύγχρονων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτό και τους επαγγελματίες αντιγραφείς.

Εμπνευσμένος κυρίως από την Αναγέννηση, μια πολύ σημαντική περίοδο στην ιστορία της τέχνης, με ιδιαίτερη φωτεινότητα και συνδυασμό χρωμάτων, στόχος μου είναι να προσαρμόσω τα στοιχεία του προσώπου μου στα χαρακτηριστικά της τέχνης του κάθε καλλιτέχνη που επέλεξα αναλαμβάνοντας το διττό ρόλο του εικονιζόμενου μοντέλου και του δημιουργού. Ακολουθώντας αυτή την τεχνική δημιούργησα μια συλλογή έργων που καλύπτουν την χρονική περίοδο από την Αναγέννηση μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.

Πρωταρχική πηγή έμπνευσης μου υπήρξε ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο γνωστός Ελ Γκρέκο, εξαιρετικός Έλληνας ζωγράφος ο οποίος συνδυάζει τη βυζαντινή καλλιτεχνική δημιουργία με την Ιταλική ζωγραφική.

Από τον Ελ Γκρέκο δανείστηκα 12 έργα ξεκινώντας από την αυτοπροσωπογραφία του και το πορτραίτο του γιου του.
Συνέχισα με τους Αγίους Θωμά, Αντώνιο της Πάδοβα, Βενέδικτο, Σεβαστιανό, τον Ευαγγελιστή Λουκά, την Αγία Βερονίκη, το παιδί με το κερί, τον ιππότη με το χέρι στο στήθος και τον ευγενή ιππότη.

Έπειτα ασχολήθηκα με αυτοπροσωπογραφίες άλλων διάσημων ζωγράφων, όπως του Ματίς Βαν Γκογκ , του οποίου έφτιαξα δύο έργα του, την αυτοπροσωπογραφία του και την προσωπογραφία του γιατρού Rey , του Αντι Γουόρχολ, Ντε Κίρικο, Νταλί, Γκογκέν , Πικάσο Λεονάρδο ντα Βίντσι, Ρέμπραντ κ.α.

Ανάμεσα στα έργα μου περιλαμβάνεται η αυτοπροσωπογραφία μου που θα σας δώσει την δυνατότητα να δείτε πως προσαρμόζω και απεικονίζω το δικό μου χαρακτηριστικό βλέμμα και συγκεκριμένα « τα μάτια» και «τα φρύδια μου» στην τεχνική των διάσημων ζωγράφων.
Δική μου φιλοδοξία είναι να αναδείξω την τέχνη και το ταλέντο μου, προσπαθώντας να ζωγραφίσω εμένα αλλάζοντας κάθε φορά χαρακτήρα και μπαίνοντας στον ρόλο ενός διάσημου ζωγράφου, σαν να ήμουν ηθοποιός.

Με τη βοήθεια μιας φωτογραφίας δικής μου και μιας του αυθεντικού πίνακα φιλοτέχνησα τα πορτραίτα μου, στις αντίστοιχες διαστάσεις των αληθινών, προσαρμόζοντάς τα σαν να είναι δικά μου.

Αιώνες πριν ο Λουκιανός είχε γράψει ότι «καλός καλλιτέχνης» είναι αυτός που καταφέρνει και εξαπατά τον θεατή, και καλύτερος θεατής αυτός που αφήνεται να εξαπατηθεί.

Ο Πικάσο είχε πει ότι «η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθά να ανακαλύψουμε την αλήθεια, δηλαδή να κάνουμε χιούμορ είναι εντελώς απελευθερωτικό».

Η μίμηση του στυλ κάποιου γνωστού δημιουργού που δεν στοχεύει στην υποκλοπή ή την παρωδία ενός πρωτότυπου, αποτελεί αντίθετα, πρωτότυπο ( συχνά και χιουμοριστικό) φόρο τιμής νεότερων καλλιτεχνών προς τους «δασκάλους» που προηγήθηκαν.

Πολύ πριν από το σύγχρονο εμπόριο της τέχνης το να αντιγράφεις το έργο ενός μαέστρου θεωρούνταν τιμή όχι απάτη.

Η αισθητική απόλαυση ενός έργου τέχνης πιστεύω πως πρέπει να βασίζεται στην ευγενή καταγωγή του.
Κάποτε βρέθηκα στην Ολλανδία και γνώρισα τον άνθρωπο που ζωγράφιζε επ’ αμοιβή και γνώση του πελάτη , βέβαια πιστά αντίγραφα και άλλα θέματα με τον τρόπο του Βαν Γκογκ.

Επομένως στο θέμα της αισθητικής απόλαυσης δεν μπαίνει για μένα θέμα γνησιότητας του πίνακα. Θεωρώ ότι η αισθητική απόλαυση μιας εικόνας λειτουργεί « αφ’ εαυτής» χωρίς να χρειάζεται ιστορικά ή αισθητικά τεκμήρια.

Στους παλαιότερους εικαστικούς χρόνους ζωγράφοι όπως ο Ρέμπραντ διεύθυναν εργαστήρια, όπου οι σπουδαστές διδάσκονταν τεχνικές αντιγραφής των έργων του δασκάλου τους…. τα δίδακτρα, μάλιστα μεταφράζονταν σε …. είδος, καθώς ο δάσκαλος είχε το δικαίωμα να πουλήσει τα έργα τους προς ίδιον όφελος.

Πιστεύω το ότι να μπορώ να αυτοσαρκάζομαι και να εκθέτω τον εαυτό μου είναι άκρως δημιουργικό.

Ως επί πτυχίω φοιτητής του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας «ομνύω» στην «Fake art» με καθαρό εικαστικό τρόπο, πίνακές μου, που πρόκειται να εκτεθούν φέτος τον Ιούνιο στην Φλώρινα και αποτελούν παραλλαγές του προσώπου μου, στο όλο εγχείρημα μου να κατακτήσω την ταυτότητα του «Εικαστικού Καλλιτέχνη» ώστε να αφήσω και εγώ με τη σειρά μου τα δικά μου αποτυπώματα στον καμβά της Τέχνης…

Σας ευχαριστώ πολύ που με τιμήσατε με την παρουσία σας και εύχομαι τα έργα μου να ανταποκριθούν στις προσδοκίες σας.

http://floroieikastikoi.blogspot.gr/2014/01/blog-post_26.html