Καλοκαιρινό βράδυ. Στο βορινό παράθυρο της σάλας του καφέ στην αριστερή όχθη του ποταμού μια ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στα μαύρα, μιλάει σ’έναν νέο. Απ’ τα δύο παράθυρα  μπαίνει ένα  βουνίσιο φεγγαρόφωτο. Ο νέος σύρει σχέδια από το φάκελο όπου ακουαρέλες και μελάνια γεννούν εικόνες ανάλογες της στιγμής. Είναι σαν να ζωγραφίζει με μια ευαίσθητη γκάμα που μεταβάλλεται ανάμεσα σε απαλές αποχρώσεις του καφέ, του κόκκινου, της ώχρας με πολλές προσμίξεις του μπλε. Ενσωμάτωνε τα τυχαία σταξίματα του χρώματος και τα αναπόφευκτα ατυχήματα της ύλης σε ζωγραφιές άστρωτες, νοτισμένες, στιλβωμένες από το φεγγάρι. Η κυρία με τα μαύρα κοίταζε ανενόχλητη, οι ζωγραφιές  τις θύμιζαν σοβάδες που πέφτουν αθόρυβα και τα κάδρα ρίχνονται σα να βουτάνε στο κενό. Οι σχεδιασμοί  πάνω στο χαρτί  ήταν  πλημμυρισμένοι με την αμείλικτη ευεργεσία της σιωπής. Η κυρία με τα μαύρα σήκωσε το βλέμμα. Το σώμα της γέμιζε την σκοτεινιασμένη  αντανάκλαση στην τζαμαρία και σαν καθρέφτης το βλέμμα κατάφερε να δει τις τρέμουσες φωταψίες της άλλης  όχθης. Τι κάνουν οι Ζωγράφοι με τα δάκτυλα τους;

Η σάλα σκοτείνιασε. Φαίνεται πως κάποιο σύννεφο θάκρυψε το φεγγάρι. Μονομιάς, σαν κάποιο χέρι να δυνάμωσε το ραδιόφωνο του μπαρ ακούστηκε μια πολύ γνωστή μουσική φράση. Όλη τούτη την σκηνή τη συνόδευε χαμηλόφωνα η «Σονάτα του Σεληνόφωτος » μόνο το πρώτο μέρος. Σηκώθηκαν , βγήκαν  στο δρόμο  περπάτησαν  και φαινόταν η  πολιτεία  τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη με φεγγαρόφωτο, τόσο αδιάφορη και άυλη τόσο θετική σαν μεταφυσική, έτσι και το ποτάμι.

Μάρα Δημοπούλου- Χάρης Κοντοσφύρης

Φλώρινα 02/09/2014

 
Mάρα Δημοπούλου είναι σπουδάστρια της Καλών τεχνών Φλώρινας με ενεργή συμμέτοχη σε ομαδικές εκθέσεις μεταξύ άλλων στην art athina(2014) καθώς και σε δράσεις της ομάδας ΕΝ-ΦΛΩ και Mακρύ όχημα.

Με πλάγιους χαρακτήρες αυτούσιοι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου από την ” Σονάτα του Σεληνόφωτος”

 Πληροφορίες

“Σκόρπια η Σονάτα του Ρίτσου πάνω σε χαρτί ακουαρέλας”.

Ζωγραφική με ακουαρέλα και μελάνι ,2014

Cafe  Goose 8/9-22/9

Τριάντα εικαστικές συνομιλίες κάθε δεκαπέντε μέρες θα εξελίσσονται στο  καφέGoose στο ποτάμι. Ο T.S. Eliot έλεγε ότι είχε μετρήσει τη ζωή του με κουταλιές Καφέ και δεν είναι απίθανο να το ζει κάποιος, κοιτώντας διακριτικά μικρά έργα τέχνης που αναρτώνται στον αρχιτεκτονικό διάκοσμο του αγαπημένου καφέ.Το καφέ Goose γίνεται αξιοθέατο στην πόλη της Φλώρινας μιας και θα φιλοξενήσει διακριτικές ζωγραφικές ματιές τριάντα ζωγράφων από την Σχολή Καλών Τεχνών της πόλης. Αναβιώνοντας την συνήθεια των Φλωρινιωτών Ζωγράφων να συναντιόνται στο ποτάμι με την Τέχνη, το καφέ Goose στεγάζει τους καλλιτέχνες που γυρνάν εκ νέου εκεί που οι παλαιότεροι άρχισαν να συνομιλούν. Η γειτονιά του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης είναι ένας ζωντανός πόλος, ένα θέλγητρο για την μικρή αυτή πόλη των καλλιτεχνών