ΟΡΑ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟΝ

Όλοι μας ξέρουμε ότι η Τέχνη δεν είναι αλήθεια. Η Τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιούμε την αλήθεια, τουλάχιστο την αλήθεια που μας δόθηκε να καταλάβουμε. Και είναι τόσο μοναδική και αφηρημένη έννοια η αλήθεια που χάνεται, δεν φαίνεται. Γίνεται αόρατη.

Ο Ξενοφάνης (570 π.Χ.) ιδρυτής της ελεατικής σχολής θεωρεί ότι η αλήθεια ανήκει στους θεούς και ότι οι άνθρωποι μόνο εικασίες κάνουν. Έτσι με τις εικασίες οι άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν το εσωτερικό τους δηλαδή τις σκέψεις, τις συμπεριφορές. Κατά τον Πλάτωνα το ανθρώπινο ον χωρίζεται σε τρία σημαντικά μέρη. Στο κομμάτι της σκέψης, αυτό των συναισθημάτων και τέλος στο κομμάτι που αφορά το ένστικτο. Όλα μαζί τα κομμάτια και το καθένα υπαγορεύει συμπεριφορές στον άνθρωπο. ΄Ετσι φαίνεται να εξουσιάζεται ο άνθρωπος και να εξουσιάζει…
Τι ίχνος καθόλη τη πορεία, λοιπόν αφήνει ο πολιτισμός, με βάση τις ομαδοποιημένες σκέψεις των όποιων λόγιων, το στίγμα για τα υλικά που αυτόμορφα ή τροποποιημένα μπορούν να δηλώσουν την ιδέα, την ακολουθία και τα βήματα ώστε
να καταφέρει ο καλλιτέχνης να αποδώσει, να δηλώσει και να εκφραστεί.
· Αν η ύλη παραμορφωθεί σε ειδική και μερική, εάν παραζυμωθεί, αναπτύσσεται άμεσα μια ρήξη με το άυλο. Έννοιες όπως Αόρατος, Άχρονος, Άποσος σε αντίθεση με το ορατό, το χρόνο, τη ποσότητα.
· Τοποθετώντας το υλικό σε μέτρηση. Το μέτρημα υπάρχει σαν όρος βασικός στη φύση. Ως νόμος ορίζει την ύλη, την συνθέτει, την εξουσιάζει.
· Η ύλη ως έννοια, ως συμβολισμός.
· Η σύνθεση της ύλης.
Το μέτρημα. Η αισθητική προσέγγιση. Η εννοιολογική θέση. Το σχήμα η μορφή.
Ομάδες χρωματικές, συγγένεια υλικών και ομοιομορφία, τεχνικής.
Η υλικότητα ως έννοια. Η έννοια πάνω στη σύνθεση των υλικών ως ιστορικό γεγονός οδηγεί την μοντέρνα τέχνη να ασχολείται με μη ανθρωποκεντρικές θέσεις. Αν και μέχρι το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ενασχόληση της τέχνης είναι ο άνθρωπος και η μορφή του σε όποια στάση, η φρίκη του πολέμου που δημιούργησε αυτό το αγαπημένο ον έφτασε να ανατρέψει τα πάντα. Η τέχνη παύει πλέον να ασχολείται με το ορατό, το αισθητό και αρχίζει να αποτυπώνει το εσωτερικό, το αόρατο. Όμως πάλι η έρευνα επικεντρώνεται στον άνθρωπο. Σε αυτό που κουβαλάει από την απαρχή του. Το εσωτερικό του όντος που επιστημονικά, ιατρικά ονομάστηκε ψυχολογία. Ίσως όμως να αναδιατυπώθηκε η κατάσταση και η έννοια ψυχολογία να χρειάζεται πια για να αντικαταστήσει την παλαιότερη έννοια εσωτερισμός. Και όχι βέβαια με τη φιλοσοφική έννοια, αλλά με την υπαρκτή δυναμική που σπρώχνει, ωθεί, υποκινεί και καθορίζει τελικά την ίδια τη συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης του όντος. Φτάνει τελικά μετά από πολύ μεγάλη προσέγγιση, προσήλωση και προσπάθεια να κατανοήσει ο άνθρωπος το κομμάτι του που βγαίνει από μέσα.
όρα το αόρατον Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (περ. 676–749)
Κοίτα πιο μέσα. Δες βαθύτερα.

http://makryoxhma.blogspot.gr/2014/02/3-2013.html